หิมะถล่ม ๑
เมื่อวันที่ ๑๖ ก.พ. ที่ผ่านมา ได้ออกเดินทางไปทิมพูเพื่อไปเที่ยวงาน Takin Festival ที่ Gasa โดยอาศัยติดรถลุงของเพื่อนที่รู้จัก ตอนนัดกันก็บอกว่าให้เตรียมตัวประมาณตี ๕ ครึ่ง เราก็ตื่นแต่เช้าออกมานั่งๆ นอนๆ รอ หนาวก็หนาว พอสัก ๖ โมงครึ่งก็เลยโทรไปตาม ก็ได้ความว่ายังไม่ออกเลย ถ้าไปถึงแล้วจะบีบแตรเรียก ด้วยความเซ็งสุดๆ (แต่ก็ทำใจไว้แล้ว) ก็เลยไปเอาฮัทเตอร์มาเปิดนอนรอจนประมาณ ๘ โมงครึ่งถึงจะโผล่มา เอากับเขาสิ
ลุงคนขับรถพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย ก็ได้แต่นั่งใบ้ไปตลอดทาง หลับๆตื่นๆ เมารถบ้างบางจังหวะ พอมาถึง Sengor แวะกินข้าวเสร็จก็เดินทางต่อเข้าสู่ Trumshimla National Park ฝนก็เริ่ใปรอยปรายลงมา สักพักพอไต่ระดับขึ้นไปสูง ก็กลายเป็นหิมะ และก็เริ่มสะสมจนขาวโพลนตามต้นสนและข้างทาง อากาศค่อนข้างหนาวแต่ลุงคนขับดันเปิดหน้าต่างตลอด หนาวตั้งแต่ขายันหัวเลยทีเดียว พอมาถึง Bumthang ก็มืดแล้ว หิมะก็ยังไม่หยุดตก ถามลุงว่าจะนอนโรงแรมที่ไหน ก็ได้คำตอบลางๆ ว่า Trongsa ทีแรกก็นึกว่าไปนอนที่ Trongsa แต่ก็ไม่ได้ไป แค่แวะไปเติมน้ำมันแล้วก็กลับมาในเมือง (มารู้ทีหลังว่ามีโรงแรมชื่อ Trongsa ที่นี่ด้วย) ก็เลยบอกให้ลุงไปส่งที่โรงแรง Trashi Yangkhel ที่นอนประจำแทน
ที่โรงแรมมีรถเยอะพอควรแต่ก็มีห้องว่าง ลุงไม่นอนที่นี่เลยนัดออกเดินทางประมาณ ตี ๕ ครึ่งและขอเบอร์ผ่านล่าม พอเก็บของเสร็จก็แวะไปกินโมโม่ในเมืองและเดินเล่นเล็กน้อยก่อนกลับมาโรงแรม อากาศที่นี่หนาวจึงต้องจุดเตาผิงที่เรียกว่า Bukkhari ซึ่งใช้ไม้ฟืนและให้ความร้อนดี สักพักประมาณ ๓ ทุ่มไฟดับ ก็เลยเข้านอน แต่สักพักไฟก็มา
ตอนเช้าตื่นตี ๕ ออกไปชะโงกดูข้างนอกปรากฎว่าหิมะยังไม่หยุดและตกหนักพอควร ขาวโพลนไปหมดแถมไฟก็ดับ พอดีมีคนอยู่แถวนั้นเลยให้เขาช่วยคุยกับลุงหน่อย ก็ได้ความว่ายังออกเดินทางไม่ได้ ถ้าไปได้แล้วจะโทรบอก ก็เลยขึ้นไปนอนต่อ สักพักลุงโทรมาแต่คุยไม่รู้เรื่อง นึกว่าไปได้แล้วที่ไหนได้ปรากฎว่าถนนปิดโดย RSTA ไม่ให้ออกเดินทางเพราะอันตราย รถบัสที่ออกไปแล้วก็กลับมาจอดที่เดิม
พอเช้าหิมะก็ยังไม่หยุด ลองถามคนแถวนั้นดูก็บอกว่าวันนี้คงออกเดินทางไม่ได้แน่ๆ ต้องทำใจ เลยสั่งข้าวเช้าเป็นข้าวผัดผักกากๆ มีเศษผักปนอยู่นิดๆ ห่วยแตกที่สุด จากนั้นก็ออกไปเดินเล่น ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ จนรองเท้าเปียกก็เลยกลับมานั่งผิงเตาที่ชั้นล่างของโรงแรมโดยมีคนภูฏานนั่งคุยกันอยู่หลายคน คนแรกเป็นข้าราชการเกษียรแล้ว เคยเป็นครู, Bumthang Dzongdag, Secretary of National Assembly, High Court เยอะแยะมากมาย ตอนนี้กำลังลงเล่นการเมืองและบ้านอยู่ที่ Limithang, Mongar อีกคนไปส่งลูกสาวไปเรียนที่ทิมพู เคยเจอแล้วที่งานปิคนิคของ Rangjung LSS เป็นเจ้าหน้าที่การศึกษาเขตทราชิกังชื่อ Dorji หัวเราะเสียงดังเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว อีกคนเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ขับรถ Hyundai Tucson และก็มีปัญหารถสตาร์ทไม่ติดเหมือนกัน เลยแนะนำไปตามประสบการณ์ว่าต้องเติมน้ำมันที่บุมทังเข้าไปเพิ่ม ไม่ก็ต้มน้ำมันให้ร้อนแล้วกรอกเข้าไป (แต่ก็สตาร์ทติดจนได้ด้วยการบิดกุญแจ on ไปหลายสิบรอบ) ข้าวกลางวันก็ได้รับการเชิญให้ไปกินด้วย มี Ema Datsi แบบกากๆ พร้อมกับผักเหี่ยวๆ พอดีคุณ Dorji ไม่กินพริก (คนภูฏานจริงๆเหรอเนี่ย) เลยสั่งไข่เจียวมาเพิ่ม รอดตัวไป
วันนี้ทำอะไรไม่ได้มาก ได้แต่นั่งๆนอนผิงเตาไฟ คุณ Dorji ก็บ้าจี้ชวนกินเหล้าแต่หัววัน โดนไป ๒ เป้กกำลังดี สักพักก็มีหญิงสาวรู้ชื่อทีหลังว่า Tshering มาร่วมวงด้วยแต่ก็แทบไม่พูดไม่จาอะไรมากแต่ก็ได้ความว่าจะมาทำงานที่มองก่าแต่ติดหิมะเลยขอติดรถจนท. สาธารณสุขไปทิมพูด้วย จนกระทั่งหลังกินข้าวเย็นเสร็จเธอได้ยินว่าเราจะออกสัก ๖ โมงก็มาคุยขอติดรถเราไปแทนซะงั้น เออดีมีเพื่อนคุย จนป่านนี้ไฟยังไม่มาแต่น้ำใน Geyser ยังพออุ่นอยู่ อากาศไม่หนาวมากแต่ก็จุด Bukkhari นอนอุ่นสบายแต่หัวค่ำ